Brugge Baku BAKU
Door: Jann
Blijf op de hoogte en volg Jann
03 Augustus 2013 | Azerbeidjan, Shamakhi
Donderdag tm zaterdag1/3 augustus ’13
Shamakhy > Baku > 135 km
Geweldig hotel in Shamakhy, de manager van het hotel stond al vroeg gereed voor de afgesproken foto sessie, erg vriendelijke mensen allemaal.
Ook weer drie politiewagens en ambulance maakten weer onderdeel uit van onze colonne, gelukkig maar want niet elke overstekende koe, gaat voor een groepje fietsfanaten opzij, kijkt je…….aan, loopt door of blijft op de weg staan, maar voor een politiewagen met sirene en zwaailichten willen ze nog wel eens, weliswaar erg rustig, plaats maken. Die koeien is toch wel een apart fenomeen, dat loopt dus overal vrij rond, met of zonder koeienwachter erbij, ook langs de drukkere wegen. Gelukkig zijn het erg rustige types, schrikken niet als er een toekomstige Schumacher met 130 voorbij raast. Wel zijn er elk jaar veel aanrijdingen met deze beesten, veel met fatale afloop voor zowel de koe als de Schumacher. Na ons avontuur in Georgie is het toch wel een geruststelling dat we nu, mogelijk wat te…, worden begeleidt door de politie. Regelmatig worden de ons begeleidende wagen door andere collega’s afgelost, bij de overgang van het ene district naar het andere. Nu merk je echt goed dat door de begeleiding men wordt gedwongen rekening met ons te houden, maar zonder begeleiding………?!, niet veel anders dan in Georgie. Honden…, ik heb er nog niet zo veel over gemeld, maar ook die zijn in diverse maten en kleuren regelmatig en steeds onverwacht aanleiding om stevig sprintje te trekken…., intervallen noemen ze dat geloof ik, om de ondertussen gebruinde kuitjes ( kluifjes!) te beschermen. Maar in voorkomende gevallen grijpt de politie in en drijft deze gulzige rakkers, met veel getoeter en sirene op maximum, van ons vandaan, dat heeft zeker al veel ellende voorkomen. De rit verloopt via grote weg, 4 baans, richting Baku, het landschap wordt bruiner en droger, geen dorpjes meer, maar toch ook weer een erg omponerend landschap. Toch nog enkele pittige beklimmingen, lang, lang…, procentje of 4 maximaal 7, maar wel pittig, ook dit laatste stuk is geen kado. Beloning was steeds weer een giga , rechte afdaling tot wel 12%, we waren vooraf gewaarschuwd, in de afdalingen niet nog extra mee te trappen. Heb ik dan ook niet gedaan, maar toen ik zag dat m’n tellertje , zonder meetrappen op 78 stond, had ik wel spijt , want mogelijk had ik míjn PR van 88.6 wel kunnen verbeteren? Maar om zeker ook deze laatste rit geen extra risico’s te nemen , oke, goed zo. Bij het bereiken van Baku werd het echt druk, zonder politie hadden we dit zeker nooit gered. We rekenden erop en ik had er met Kris ook al over gesproken, bij het bord BAKU, zouden we elkaar de “maat”nemen, ik hield rekening met een sprint bergop. Zowel Kris als ik zaten al 20 km voor de finish, ons erop voor te bereiden, Kris loste alle overtollige bagage, kruiken weggooien, zakken leegmaken, net echt man…! Ik was meer bezig met hoe ik die “dikbil” erop moest kunnen leggen, moet kunnen, was al eerder gelukt. Mijn plan was als volgt, ik zet “te “ vroeg aan, Kris zal als´ De Duvel op Geertjes” hierop meteen volgen, dan…..suggereer ik niet meer te kunnen, Kris vol erover, hij zal dan zeker bijschakelen , ik in het wiel en de laatste 50 meter erover, wat een scenario, ik eerste in BAKU! Hoe anders pakte het uit, geen sprint bergop, wel veel , heel veel verkeer, verkeerde route en per saldo kwamen we aan in een aangelegd, Velo Park waar veel jonge rennertjes en de pers ons stonden op te wachten, weer een geweldig ontvangst, met vlaggen en applaus. De voorzitter van de Azerbeidjaanse wielerfederatie vroeg of ik mijn shirt met hem wilde wisselen, die dook in z’n auto om ergens een T Shirt van de Ronde van Azerbeidjaan 2013voor mij boven water te halen , jammer dat het geen origineel wedstrijd shirt is, maar men heeft beloofd dat ze hier nog voor zullen zorgen,…!? Andere dag in diverse dagbladen met foto’s.
Fietsen op de begeleidende auto’s van de wielerbond gezet, die ons ook al die dagen hadden begeleid en naar het hotel. Gedurende de autorit konden we rustig wat meer bekijken van Baku, veel nieuwbouw, geweldige architectuur , rijbanen 8 naast elkaar, links , rechts passeren, geen probleem, alles gaat toch op een of andere manier ( meestal) goed, wij kunnen ons dit rijgedrag niet voorstellen. Wel leuk dat je dan op veel plaatsen de Jaknikkers ziet staan op de meest rare plaatsen achter oud huis, of tussen nieuwbouw, maar ja,.. daar komen wel al die eurootjes vandaan.. sÁvonds hebben de jongens van de wielerbond ons een rondleiding door de stad gegeven. We vielen van de ene verbazing in de andere, nog nooit geziene licht effecten in/aan de wolkenkrabbers. Het symbool van Azerbeidjaan is een vlam, die vlam wordt dan ook op enkele torens, meer dan 150m hoog, middels bewegende lichteffecten getoond, spectaculair. De Boulevards met enorme verlichtte monumentale gebouwen, het houdt maar niet op, zijn alleen al een rondrit waard. Het is een soort mix van Londen en Parijs. Aan deze Boulevards vind je dan ook de meest exclusieve en dure merken , noem ze maar op, in de meest prachtige gebouwen…., ik had me dit zo niet kunnen voorstellen. Adzerbeidjaan is een overwegend Islamitisch land, maar ik denk dat ik in Baku, deze twee dagen geen 5 vrouwtjes met hoofddoeken heb zien lopen. Ramadan,……,gistermiddag zoeken naar plaatsje om ergens wat te kunnen eten, niet omdat ze gesloten waren, nee,… gewoon lekker gezellig druk, allemaal lekker lunchje op terras. Wij met vier man ook een flinke steak met extra friet en grote pot bier, dat ging er wel in na al die magere kippen van de laatste tijd.
Vrijdagochtend alle fietsen in de aanhanger en alles gereed gemaakt voor de terugreis, Roland en Guus gaan met de auto nog dagje of vijf , zes ,ongeveer via dezelfde route terug.
Roland werd gebeld door iemand van de Belgische Ambassade of we die middag bij hem wilden langskomen, oke, we werden met veel bewondering en ohs en ahs ontvangen, weer foto’s en persoonlijke felicitaties van de Ambassadrice. Vrijdag laat in de middag ben ik nog mee geweest naar het vliegveld om mijn Belgische fietsmaten uit te zwaaien. S’avonds alleen naar Italiaans restaurant, echt goed en weer echte wijn kunnen drinken ( te veel, koppijn!). Deze ochtend lichte paniek ( bijna, dan toch) paspoort kwijt!!. Zoeken, zoeken, nergens te vinden, probeer m’n gangen van gisteravond na te gaan, maar de wijn heeft kennelijk wat stukken gewist…., Shit, rustig blijven, eerst maar eens eitje gaan eten, voordat ik Addy ga bellen die de HeiligeAntonius in dit soort gevallen inschakelt, die zijn dikke maten, want dat helpt altijd. Kan niet kwijt zijn, alles op z’n kop gezet, ambassade gaan bellen? Nee, nu bed afgehaald, matras eraf en……Yes, gevonden, ondanks m’n toestand van gisteravond toch nog wel het besef gehad om m’n persoonlijke spulletjes, paspoort, pasjes, geld, veilig onder de matras de stoppen, ook weer opgelucht! Vanmiddag naar museum en wat shoppen, alles staat gereed voor de terugreis, hopelijk morgenmiddag via tussenstop van een uurtje in Istanbul, rond half twee in Brussel. Het was een onvergetelijk avontuur, alles gelukkig goed afgelopen, want er waren toch wel regelmatig kritieke momenten, met het verkeer, valpartij(en), parcours, honden en koeien, maar we hebben een onvergetelijke “expeditie” gehad. Alle mensen nog bedankt die via het blog of sms mij hebben gevolgd en support hebben gegeven. Nog een laatste opmerking, enkele jongens zeiden nog, als we hadden geweten dat het zo zwaar zou worden, dan had ik het niet gedaan, temeer iets om toch trots en blij te kunnen zijn dat we allemaal fysiek dit hebben kunnen / mogen doen. Want per saldo is het toch een geschenk om op onze leeftijd hieraan nog te kunnen meedoen, ik ben moe maar wel voldaan, tevreden, nogmaals bedankt, groetjes, Jann
Shamakhy > Baku > 135 km
Geweldig hotel in Shamakhy, de manager van het hotel stond al vroeg gereed voor de afgesproken foto sessie, erg vriendelijke mensen allemaal.
Ook weer drie politiewagens en ambulance maakten weer onderdeel uit van onze colonne, gelukkig maar want niet elke overstekende koe, gaat voor een groepje fietsfanaten opzij, kijkt je…….aan, loopt door of blijft op de weg staan, maar voor een politiewagen met sirene en zwaailichten willen ze nog wel eens, weliswaar erg rustig, plaats maken. Die koeien is toch wel een apart fenomeen, dat loopt dus overal vrij rond, met of zonder koeienwachter erbij, ook langs de drukkere wegen. Gelukkig zijn het erg rustige types, schrikken niet als er een toekomstige Schumacher met 130 voorbij raast. Wel zijn er elk jaar veel aanrijdingen met deze beesten, veel met fatale afloop voor zowel de koe als de Schumacher. Na ons avontuur in Georgie is het toch wel een geruststelling dat we nu, mogelijk wat te…, worden begeleidt door de politie. Regelmatig worden de ons begeleidende wagen door andere collega’s afgelost, bij de overgang van het ene district naar het andere. Nu merk je echt goed dat door de begeleiding men wordt gedwongen rekening met ons te houden, maar zonder begeleiding………?!, niet veel anders dan in Georgie. Honden…, ik heb er nog niet zo veel over gemeld, maar ook die zijn in diverse maten en kleuren regelmatig en steeds onverwacht aanleiding om stevig sprintje te trekken…., intervallen noemen ze dat geloof ik, om de ondertussen gebruinde kuitjes ( kluifjes!) te beschermen. Maar in voorkomende gevallen grijpt de politie in en drijft deze gulzige rakkers, met veel getoeter en sirene op maximum, van ons vandaan, dat heeft zeker al veel ellende voorkomen. De rit verloopt via grote weg, 4 baans, richting Baku, het landschap wordt bruiner en droger, geen dorpjes meer, maar toch ook weer een erg omponerend landschap. Toch nog enkele pittige beklimmingen, lang, lang…, procentje of 4 maximaal 7, maar wel pittig, ook dit laatste stuk is geen kado. Beloning was steeds weer een giga , rechte afdaling tot wel 12%, we waren vooraf gewaarschuwd, in de afdalingen niet nog extra mee te trappen. Heb ik dan ook niet gedaan, maar toen ik zag dat m’n tellertje , zonder meetrappen op 78 stond, had ik wel spijt , want mogelijk had ik míjn PR van 88.6 wel kunnen verbeteren? Maar om zeker ook deze laatste rit geen extra risico’s te nemen , oke, goed zo. Bij het bereiken van Baku werd het echt druk, zonder politie hadden we dit zeker nooit gered. We rekenden erop en ik had er met Kris ook al over gesproken, bij het bord BAKU, zouden we elkaar de “maat”nemen, ik hield rekening met een sprint bergop. Zowel Kris als ik zaten al 20 km voor de finish, ons erop voor te bereiden, Kris loste alle overtollige bagage, kruiken weggooien, zakken leegmaken, net echt man…! Ik was meer bezig met hoe ik die “dikbil” erop moest kunnen leggen, moet kunnen, was al eerder gelukt. Mijn plan was als volgt, ik zet “te “ vroeg aan, Kris zal als´ De Duvel op Geertjes” hierop meteen volgen, dan…..suggereer ik niet meer te kunnen, Kris vol erover, hij zal dan zeker bijschakelen , ik in het wiel en de laatste 50 meter erover, wat een scenario, ik eerste in BAKU! Hoe anders pakte het uit, geen sprint bergop, wel veel , heel veel verkeer, verkeerde route en per saldo kwamen we aan in een aangelegd, Velo Park waar veel jonge rennertjes en de pers ons stonden op te wachten, weer een geweldig ontvangst, met vlaggen en applaus. De voorzitter van de Azerbeidjaanse wielerfederatie vroeg of ik mijn shirt met hem wilde wisselen, die dook in z’n auto om ergens een T Shirt van de Ronde van Azerbeidjaan 2013voor mij boven water te halen , jammer dat het geen origineel wedstrijd shirt is, maar men heeft beloofd dat ze hier nog voor zullen zorgen,…!? Andere dag in diverse dagbladen met foto’s.
Fietsen op de begeleidende auto’s van de wielerbond gezet, die ons ook al die dagen hadden begeleid en naar het hotel. Gedurende de autorit konden we rustig wat meer bekijken van Baku, veel nieuwbouw, geweldige architectuur , rijbanen 8 naast elkaar, links , rechts passeren, geen probleem, alles gaat toch op een of andere manier ( meestal) goed, wij kunnen ons dit rijgedrag niet voorstellen. Wel leuk dat je dan op veel plaatsen de Jaknikkers ziet staan op de meest rare plaatsen achter oud huis, of tussen nieuwbouw, maar ja,.. daar komen wel al die eurootjes vandaan.. sÁvonds hebben de jongens van de wielerbond ons een rondleiding door de stad gegeven. We vielen van de ene verbazing in de andere, nog nooit geziene licht effecten in/aan de wolkenkrabbers. Het symbool van Azerbeidjaan is een vlam, die vlam wordt dan ook op enkele torens, meer dan 150m hoog, middels bewegende lichteffecten getoond, spectaculair. De Boulevards met enorme verlichtte monumentale gebouwen, het houdt maar niet op, zijn alleen al een rondrit waard. Het is een soort mix van Londen en Parijs. Aan deze Boulevards vind je dan ook de meest exclusieve en dure merken , noem ze maar op, in de meest prachtige gebouwen…., ik had me dit zo niet kunnen voorstellen. Adzerbeidjaan is een overwegend Islamitisch land, maar ik denk dat ik in Baku, deze twee dagen geen 5 vrouwtjes met hoofddoeken heb zien lopen. Ramadan,……,gistermiddag zoeken naar plaatsje om ergens wat te kunnen eten, niet omdat ze gesloten waren, nee,… gewoon lekker gezellig druk, allemaal lekker lunchje op terras. Wij met vier man ook een flinke steak met extra friet en grote pot bier, dat ging er wel in na al die magere kippen van de laatste tijd.
Vrijdagochtend alle fietsen in de aanhanger en alles gereed gemaakt voor de terugreis, Roland en Guus gaan met de auto nog dagje of vijf , zes ,ongeveer via dezelfde route terug.
Roland werd gebeld door iemand van de Belgische Ambassade of we die middag bij hem wilden langskomen, oke, we werden met veel bewondering en ohs en ahs ontvangen, weer foto’s en persoonlijke felicitaties van de Ambassadrice. Vrijdag laat in de middag ben ik nog mee geweest naar het vliegveld om mijn Belgische fietsmaten uit te zwaaien. S’avonds alleen naar Italiaans restaurant, echt goed en weer echte wijn kunnen drinken ( te veel, koppijn!). Deze ochtend lichte paniek ( bijna, dan toch) paspoort kwijt!!. Zoeken, zoeken, nergens te vinden, probeer m’n gangen van gisteravond na te gaan, maar de wijn heeft kennelijk wat stukken gewist…., Shit, rustig blijven, eerst maar eens eitje gaan eten, voordat ik Addy ga bellen die de HeiligeAntonius in dit soort gevallen inschakelt, die zijn dikke maten, want dat helpt altijd. Kan niet kwijt zijn, alles op z’n kop gezet, ambassade gaan bellen? Nee, nu bed afgehaald, matras eraf en……Yes, gevonden, ondanks m’n toestand van gisteravond toch nog wel het besef gehad om m’n persoonlijke spulletjes, paspoort, pasjes, geld, veilig onder de matras de stoppen, ook weer opgelucht! Vanmiddag naar museum en wat shoppen, alles staat gereed voor de terugreis, hopelijk morgenmiddag via tussenstop van een uurtje in Istanbul, rond half twee in Brussel. Het was een onvergetelijk avontuur, alles gelukkig goed afgelopen, want er waren toch wel regelmatig kritieke momenten, met het verkeer, valpartij(en), parcours, honden en koeien, maar we hebben een onvergetelijke “expeditie” gehad. Alle mensen nog bedankt die via het blog of sms mij hebben gevolgd en support hebben gegeven. Nog een laatste opmerking, enkele jongens zeiden nog, als we hadden geweten dat het zo zwaar zou worden, dan had ik het niet gedaan, temeer iets om toch trots en blij te kunnen zijn dat we allemaal fysiek dit hebben kunnen / mogen doen. Want per saldo is het toch een geschenk om op onze leeftijd hieraan nog te kunnen meedoen, ik ben moe maar wel voldaan, tevreden, nogmaals bedankt, groetjes, Jann
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
